You have successfully logged out.
Obwodowa kaniula dożylna – PIVC (peripheral intravenous catheters)
Od 1962 roku tworzymy nowe rozwiązania dla bezpiecznej kaniulacji i wyznaczamy nowe standardy w zakresie pielęgnacji dostępów naczyniowych.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, oświadczam, że jestem osobą wykonującą zawód medyczny lub prowadzącym obrót wyrobami medycznymi. Mam świadomość, że treści zamieszczane na niniejszej stronie mogą zawierać między innymi wiadomości na temat wyrobów niebezpiecznych dla zdrowia i bezpieczeństwa pacjentów.
Jestem profesjonalistą z branży medycznej Jestem profesjonalistą z branży medycznej. Nie jestem profesjonalistą z branży medycznej Nie jestem profesjonalistą z branży medycznej.Obwodowe kaniule dożylne są najczęstszym zabiegiem inwazyjnym wykonywanym w szpitalach.1 Chociaż jest to rutynowa procedura to umieszczenie kaniuli w naczyniu żylnym wciąż pozostaje złożonym zadaniem i może wiązać się z powikłaniami i ryzykiem zarówno dla pacjenta jak i dla personelu medycznego takimi jak:
Ponieważ dostęp dożylny jest tak powszechny, odgrywa kluczową rolę w poprawie jakości terapii infuzyjnej. Kaniule dożylne B. Braun mogą pomóc uniknąć wielu z tych zagrożeń i związanych z nimi kosztów.
Około
35- 0%
Średni wskaźnik awarii obwodowych kaniul dożylnych2
U więcej niż
0%
przypadków występuje wycieki krwi podczas wprowadzania kaniuli3
Zaprojektowany w celu zmniejszenia narażenia na kontakt z krwią. Duża, zintegrowana platforma stabilizująca gwarantuje stabilność kaniuli po jej zamocowaniu.
Odkryj wszystkie funkcje[1] Zingg W. Pittet D. Cewniki żylne obwodowe: niedostatecznie oceniony problem. Środki przeciwdrobnoustrojowe Int J. 2009; 34 (dodatek 4):38-42.
[2] Kask RE, Klausner JD, Klemperer JD, Flint LM, Huang E. Akceptowane, ale nieakceptowane: awaria obwodowego cewnika dożylnego. J Infus Nurse. 2015; 38(3): 189-203.
[3] Jagger J. Perry J. Parker G. Phillips EK. Wyniki ankiety Nursing 2011: Ryzyko kontaktu z krwią podczas dożylnego podawania obwodowego wprowadzanie i wyjmowanie cewnika. Opieka medyczna 2011;41(12): 45-49.