W terapii zastępczej i objętości płynów wewnątrznaczyniowych i/lub zewnątrzkomórkowych jej nadmiar traktuje się jako roztwory infuzyjne.

Leczenie dożylne obejmuje podawanie pacjentom roztworów, które mają pomóc mu w poprawie stanu, lub powrocie do zdrowia. W zależności od jednostki chorobowej, zawierają one odpowiednią substancję aktywnie czynną oraz optymalnie dobrane substancje pomocnicze.

W przypadku zagrażających lub istniejących niedoborów spowodowanych utratą odpowiednich substancji przez skórę, jelito lub nerki, można zastosować tzw. roztwory krystaloidów do infuzji, w celu wyrównania niedoboru pozakomórkowego.

W szczególności ostra utrata płynów wewnątrznaczyniowych może prowadzić do sytuacji zagrażających życiu. W przypadku ostrej utraty objętości, takiej jak utrata krwi, koloidalne roztwory infuzyjne mogą być również stosowane w celu zastąpienia odpowiedniej utraty objętości wewnątrznaczyniowej (z wyjątkiem roztworów infuzyjnych krystaloidów).

Od nakłucia żyły do właściwego wlewu, wszystkie elementy są integralnymi elementami systemu infuzyjnego. Ich współdziałanie tworzy system, który promuje bezpieczną terapię infuzyjną.